Politolog, prawnik, były dyrektor Instytutu Studiów Międzynarodowych,  wykładowca Uniwersytetu Wrocławskiego. Absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego. W latach 80. działał w Stronnictwie Demokratycznym, publikował w „Tygodniku Demokratycznym”, później w Unii Polityki Realnej. W 1985 r. obronił na pracę doktorską zatytułowaną „Rada Regencyjna Królestwa Polskiego i jej organy (1917–1918)“. Pracownik naukowy zatrudniony w Instytucie Politologii Uniwersytetu Wrocławskiego, a następnie w Instytucie Studiów Międzynarodowych. W 2003 r. uzyskał habilitację na macierzystej uczelni na podstawie rozprawy „Współczesna doktryna i historiografia białoruska (po roku 1989) wobec Polski i polskości“. Profesor nauk społecznych na podstawie monografii „Ideologia państwowa Republiki Białoruś. Teoria i praktyka projektu”. Profesor zwyczajny. W czasie swej kariery naukowej był kierownikiem Zakładu Badań nad Europą Wschodnią Instytutu Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Wrocławskiego, oraz pełnił funkcję dyrektora Instytutu. Od lat 90. zaangażowany w działalność na rzecz Kresów Wschodnich, w tym przede wszystkim ochrony kultury polskiej na Białorusi i Litwie. Społecznie pełnił obowiązki prezesa oddziału dolnośląskiego Stowarzyszenia „Wspólnota Polska” oraz stowarzyszenia „Straż Mogił Polskich – na Wschodzie”. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Medalem „Za wysługę lat”, Złotym Medalem 100-lecia Rady Regencyjnej Królestwa Polskiego. Honorowy członek Związku Polaków na Białorusi.